Tanrıların yuzunuze bakmamayi eski bir adet, kanli bir rituel haline getirdiği zamanlarda ;

Elini sıkıca tuttuğunuz meleğin gülümsemesinde yeşerir hayatın tüm sisli sabahları.
Eliniz elindeyken, kanınıza hızla karışan huzur, rüyalarınızı neverland'e, hayatınızı rüyaların içine taşıyıverir.
Eli avucunuzda kaybolmuşken korkunuzun iliklerinizi tırmaladığı anlarda bile kapatmazsınız gözlerinizi, ve gözleriniz dünyanın tüm anlamsız kalabalıklarının ve gürültüsünün icinde bile kapanabilir rahatlıkla.


Tanrıların yüzünüze bakacak yüzü yokken, bir melek girerse eğer hayatınıza - hani olmaz ya; -

Elini asla bırakmamalısınız.


Pardon.

Size niye anlatıyorum ki bunu,

Hiç bir melek dokundu mu kanatlarınıza ?

Size kimse isteyerek dokundu mu , cennetin ve dünyanın tüm düşmüş melekleri !