Geldik, yazıyoruz.

Tabi buraya çıkmak böyle kolay olmadı, ilkokul kompozisyonlarından beri parasız yazı yazmıyorum ben.

Bu blogda arz-ı endam eden Arifoglu ismiyle maruf dingil; bana ne kadar etkileyici bir sitesi olduğunu gösterebilmek için; Google Analytics istatistiklerini gönderdi. Sitesini günde şu kadar kişi dolaşıyormuş, şu kadar ülkeden ziyaretçisi varmış, şu kadar süre kalıyorlarmış ; bir sürü saçmalık. Bunları anlatırken de bir taraftan çocuk gibi seviniyor.

"Ee?" dedim, "Ne bok arıyor bu insanlar senin yazdıklarının arasında?"

Google'da en çok aranan keywordlerini gösterdi bana. Hıncal Uluç diye, hem kel, hem basiretsiz, hem de kaypak bir köşe yazarı var, onun hakkında yazdığı bir yazıda tecavüz kelimesini kullanmış bizim oğlan;

Böyle olunca, günlük olarak sitesine giren insanlarin yüzde doksanı , Google'a "Tecavüz", "Tecavüz etmek" , "Tecavüz sahnesi" gibi kelimeler arayan insanlar oluyormuş.

Şimdi , bunu anlayamadığımı söylesem, yalan olacak. Ama anladığımı söylemek de, içimde barınmakta olan insana hakaret değil mi ?

Bu bir avuç olduklarını ümit ettiğim orospu çocuklarına sesleniyorum; size hiç tecavüz ettiler mi ?

Neden bu kadar keyif alıyorsunuz bundan, tatlı bir gülümsemeyle birlikte sahip olmadığınız şeyleri gözyaşı ve kanla almak bu kadar mı hoşunuza gidiyor ?

Varolmadığınızı böylesine derin nasıl farkettiniz, gerçekten birer insan, birer erkek olmadığınızı ?

Gidin kendi pis yastıklarınıza boşaltın cerahatlerinizi, burada bir adamın kalbinden söküp yanyana dizmeye çalıştığı kelimeleri parmaklarınızı yalayıp sayfaları çevirir gibi kirletmeyin.

O olsa "Lütfen," derdi; ama ben çok farklı şeyler söyleyebilirim.

Bu ilk uyarımdı.