Tam bitti derken, tekrar nefes alır ya insan.
Tekrar başlar hayat.

Tam da yetişemedim derken, doğru zamanın saati üç defa çalar ya sevinçle başucunuzda,
Oradasınızdır.

Tam yapamayacağım derken, zorlarken kendinizi, gülümseme kendiliğinden yayılır ya yüzünüze,
Mutlusunuzdur.

Tam da direnmekten vazgeçersiniz, kendinizi bırakırsınız ya sonsuz çamurun derinliklerine doğru, ve bir el sizi yukarı çeker,
Umut yeşerir içinizde yeniden.

Tam siz bakışlarınızı yorgunca yere düşürmeye hazırlanırken, bir deniz kızı elini uzatıp kaldırır ya başınızı gökyüzüne,
Sevilirsiniz.

Hani gecenin bir vakti, birden biri düşer aklınıza; aslında hep orada olan, birden saçlarınıza dokunan bir el ürpertir tüylerinizi,
Seversiniz.

İşte ben , tam da böyle; yeniden doğar gibi aşık oldum. Böyle yazıldı hayatımın anlamı tozlu defterime.

Bir peri kızı, peri tozuyla yeniden nefes verdi bana.

İşte ben, tam da böyle; hep geç kalacağımı düşündüğüm yere yetişmiş gibi aşık oldum. Böyle yazıldı ömrümün geri kalanı hayat saatime.

Bir deniz kızı, gülümsemesiyle durdurdu dünya saatini.

Nice seneler ona, hep mutlu olsun.