masmavi denizde kendimizi dalgalara bırakmışken;

-mor bulutların şefkatli elleriyle bizi emanet ettikleri-

yüzümüze çarpan su damlaları, kalbimizi hızlandırırken,

içiçe iki ruh, doğdukları gibi tertemiz,

oldukları gibi;

olması gerektiği gibi;

günışığı yüzlerimizdeyken;

ve içimizdeyken, en derinlerimizde saklıyken ayışığı,

-seni çok seviyorum- dedi bana.


açıldı gökyüzü, tanrı elini uzattı,

bir şimşek indi bulutlardan,

kalbime

-çok az insana bahşedilebilecek bir andı bu-

ruhuma tekrar üflendi ilk doğduğumda aldığım nefes,

-seni çok seviyorum- dedi bana.




yaşadığımı hissettim. yeniden.